“Ik heb in Iran 6 jaar gestudeerd om een diploma Ingenieur Bouwkunde te behalen. Ook al is die studie in Iran heel atypisch voor vrouwen, ik koos er heel bewust voor. Vaak zat ik als enig meisje in de les, maar dit was wat ik écht wou doen. Ook al was het achteraf niet simpel om als vrouw een job te vinden in die sector, toch heb ik bij twee bedrijven gewerkt. Natuurlijk moest ik mij daar extra hard bewijzen. Ik kon mezelf steeds moeilijker vinden in de bedrijfscultuur, maar zeker ook in de visie van mijn geboorteland. Maar ik hield wel van mijn job. Ik werkte voor een firma die vooral bezig was met de renovatie en daarna ook de inrichting van oude gebouwen. Daar ontstond zeker mijn liefde voor architectuur.  

Leve de bedrijfscultuur in België. Hier word ik gelijk behandeld en kan ik gewoon mee nadenken, praten, uitvoeren.

Nu mijn asielaanvraag is goedgekeurd en ik gehuwd ben, blijft het toch nog een moeilijk proces om alle papieren hier in België in orde te krijgen. Dat ontmoedigt mij soms wel. Maar toch wil ik heel graag met mijn diploma aan de slag. Omdat ik besefte dat ik ook eerst de taal moest leren, volg ik ondertussen al 4 jaar Nederlandse les en dat is best pittig. 

Dankzij de VDAB kon ik een beroepsverkennende stageplaats bemachtigen bij ROCO, een bedrijf dat in opdracht van Lantis werken aan de Antwerpse Ring zal uitvoeren. Het was vooral een heel leerrijke periode waarin ik kon proeven van de werkzaamheden van het bedrijf. Omdat mijn stage een succes was, ga ik binnenkort écht aan de slag bij het bedrijf Denys. In België is mijn diploma gelijkgesteld met dat van Master in de ingenieurswetenschappen: bouwkunde. Vanaf januari ga ik op de Bypass-Noord werken als eerstelijnskeurder onder begeleiding van een ervaren werfleider.  

Het is een hele uitdaging, maar ik kijk er zo naar uit! De eerste zes maanden krijg ik de kans om veel te leren en me langzaam in te werken. Daar kan ik alleen maar heel dankbaar voor zijn. Bovendien ervaar ik nu al dat hier een heel andere bedrijfscultuur heerst dan in Iran. Hier wordt best veel vergaderd, overlegd, raad gevraagd en samengewerkt. En ook al blijft het soms een mannenwereld, hier word ik gelijk behandeld en kan ik gewoon mee nadenken, praten, uitvoeren. Het is heel fijn om dat te kunnen ervaren. Stiekem droom ik van een eigen bedrijf, ooit. Iets met decoratie, architectuur of renovatie. Maar wie weet ben ik zo gebeten door deze job, dat ik die droom wel laat varen. Nu ben ik alvast helemaal klaar om mij te verdiepen in de wereld van de wegenwerken!”   

Bron: Cleo, Oosterweelverbinding